- To stowarzyszenie uczestników protestu, ale nie tylko. W naszym gronie znalazły się także osoby, które z nami sympatyzują, mają podobne odczucia i chcą pomagać – mówi Stanisław Kowalski, prezes stowarzyszenia.

W 1976 roku miał 23 lata, żonę, dziecko i realne szanse na sukcesy w boksie. 25 czerwca był jednym z tych, którzy weszli do siedziby KW PZPR. Zatrzymany przez milicję dwa dni później przeszedł ścieżki zdrowia, został skazany. Wyrok w zawieszeniu nie ułatwiał mu znalezienia pracy, do tego doszły kłopoty ze zdrowiem. Po tamtym czerwcu nic już nie było takie, jakie mogłoby być. Dzisiaj mówi, że dostał jakby drugie życie. W tym drugim życiu chce zrobić coś dla tych, którzy 35 lat temu przeżyli to samo co on.

Pomysł zawiązania stowarzyszenia kiełkował od kilku lat, realnych kształtów nabrał w tym roku. Radomski Czerwiec '76 został zarejestrowany w maju.

- Mamy wiele planów. Przede wszystkim chcemy dotrzeć do ludzi z Czerwca, zorientować się w ich sytuacji materialnej, bytowej. Z tego co wiem, większości żyje się ciężko... Zamierzamy porozmawiać z Bankiem Żywności o możliwości przekazywania osobom w najtrudniejszej sytuacji artykułów żywnościowych. Skontaktujemy się także z Caritasem. Może kilka osób mogłoby mieć obiady z Caritasu? Chcemy również organizować białe niedziele w naszym lokalu przy Słowackiego 104, który otwieramy za dwa tygodnie. Właściwie wszyscy uczestnicy tamtych wydarzeń stracili zdrowie. Niech mają możliwość zrobienia badań czy choćby zmierzenia u nas ciśnienia – wylicza Stanisław Kowalski.

Członkowie stowarzyszenia planują uruchomienie działalności gospodarczej. - Nie chcemy wyciągać ręki po pieniądze, chcemy pracować. Rozmawialiśmy już z panem prezydentem o jakichś pracach interwencyjnych czy zleceniach od miasta. Myślimy także o pozyskiwaniu funduszy unijnych – mówi prezes Kowalski.

A pieniądze będą potrzebne, ponieważ stowarzyszenie poza stałą pomocą dla uczestników protestu, planuje budowę domu pogodnej starości dla ludzi Czerwca i ich rodzin. - To był pomysł naszego wiceprezesa, pana Leonarda Kowalczyka, ale wszyscy jesteśmy zdania, że to byłby właściwy wyraz wdzięczności dla tych, którzy za uczestnictwo w proteście przeszli ścieżki zdrowia, stracili pracę, perspektywy, czasami rodzinę. Warto pamiętać, że radomski Czerwiec był skuteczny – władza wycofała się z podwyżek cen żywności. A nie ugięła się ani po Poznaniu, ani po Wybrzeżu. Ten dom byłby więc takim żywym pomnikiem radomskiego Czerwca – uważa Stanisław Kowalski.

Poza stworzeniem żywego pomnika stowarzyszenie postawiło sobie za cel także symbol - zrealizowanie projektu monumentu Macieja Szańkowskiego „Powiew” z 1981 roku. - Każde miasto, w którym ludzie walczyli z komunistyczną władzą, ma taki pomnik. Miejsce, gdzie ludzie mogliby się spotkać; nie tylko uczestnicy wydarzeń, ale i zwykli mieszkańcy; gdzie można byłoby powspominać czy zastanowić się chwilkę. W Radomiu natomiast, proszę mi wybaczyć, mamy skansen. Na skrzyżowaniu dwóch ruchliwych ulic, jakiś skwerek, jakiś murek, jedna tablica, druga tablica... Dla mnie to jest miejsce, gdzie modlił się papież, a nie pomnik Czerwca. Chcemy, by wydarzenia z 1976 roku upamiętniał właśnie Powiew prof. Szańkowskiego. Naszym zdaniem ten projekt doskonale oddaje ducha radomskiego protestu. O tym też rozmawialiśmy z prezydentem Andrzejem Kosztowniakiem, rozmawiałem również z panem Szańkowskim. Ten monument potrzebuje przestrzeni; nie wiemy na razie, gdzie mógłby stanąć, ale będziemy się zastanawiać – zapowiada Stanisław Kowalski.

Stowarzyszenia zamierza dbać także o to, by pamięć o wydarzeniach z 1976 roku była znana młodemu pokoleniu. Planuje więc spotkania uczestników protestu z uczniami radomskich szkół.