Jak już pisaliśmy, 6 grudnia ubiegłego roku mazowiecki konserwator zabytków zdecydował o wpisaniu do rejestru 335 grobów i nagrobków. Zabytki znajdują się w dziewięciu kwaterach. Najstarsze pochodzą z pierwszej połowy XIX wieku, a listę uzupełniają najciekawsze obiekty powstałe na początku XX wieku i jeden – cenotaf, czyli grobowiec symboliczny, w którym nikogo nie pochowano, z ok. 1945 roku. Są wśród nich: nagrobek żołnierza wojen napoleońskich Franciszka Truszkowskiego z 1820 roku, kaplica grobowa rodziny Chudzickich z drugiej połowy XIX wieku, żeliwny nagrobek dr. Ludwika Przybyłki, nagrobek Dzikowskich czy Marianny Pentz, a także groby drukarza i wydawcy Jana Kantego Trzebińskiego, malarza Józefa Brandta, prawnika i historyka Jana Lubońskiego.
„Ze względu na plastykę nagrobną wskazane nagrobki odzwierciedlają poszczególne etapy rozwoju tej nekropolii; charakteryzują się ogromnym bogactwem typów i form nawiązujących do stylów neoklasycystycznego, historyzującego, eklektycznego po romantyczny i secesyjny. Na uwagę zasługuje również bezcenny zbiór inskrypcji nagrobnych, który stanowi szeroki materiał badawczy w zakresie m.in. językoznawstwa, historii, heraldyki czy genealogii” - napisał w uzasadnieniu decyzji o wpisie do rejestru zabytków mazowiecki konserwator Rafał Nadolny. Zaznaczając, że nekropolia przy ul. Limanowskiego jest największym i najcenniejszym zespołem sepulkralnym na terenie południowego Mazowsza i jednym z większych w Polsce, a zachowane nagrobki stanowią „bezcenny dokument dziejów Radomia i regionu radomskiego”.
Z decyzją konserwatora, a także z wykazem najnowszych radomskich zabytków można się od piątku zapoznać poprzez stronę Społecznego Komitetu Ochrony Zabytkowego Cmentarza Rzymskokatolickiego, w zakładce „Najstarsze groby i nagrobki”. W przypadku każdego obiektu podano uzasadnienie postanowienia o wpisie do rejestru zabytków. Niestety, ze względów technicznych listy nie uzupełniają zdjęcia danego nagrobka czy grobu.