Maciej Kędziorek to prawdopodobnie postać, która dla wielu kibiców nie wzbudza żadnych skojarzeń. Nie oznacza to jednak tego, że Radomiak zdecydował się na trenera bez doświadczenia. Kędziorek doskonale zna się na swoim fachu i co równie istotne, w ostatnim czasie miał się od kogo uczyć.

Ze Skorżą i Papszunem

Gdyby stworzyć ranking polskich trenerów, prawdopodobnie zdecydowana większość osób zaczęłaby go tworzyć od Macieja Skorży i Marka Papszuna. Tworzenie wszelkich rankingów to zawsze rodzaj zabawy, ale nie ulega wątpliwości, że obaj panowie zasłużyli, aby o ich pracy wypowiadać się w samych superlatywach. Gdyby ktoś się zastanawiał, co to ma wspólnego z trenerem Radomiaka – Kędziorek miał okazję współpracować z obydwoma panami. Do tego nie można zapomnieć o pracy poprzedzającej objęcie obecnej funkcji – Kędziorek był jednym z członków sztabu Johna Van Den Broma. Holender w ostatnim czasie jest mocno krytykowany, ale to pod jego wodzą Lech w zeszłym sezonie dotarł do ¼ finału Ligi Konferencji Europy.

Kędziorek na swojej drodze zawodowej spotkał także Ireneusza Mamrota, który również podczas swojej kariery zdążył pokazać się z dobrej strony. Chodzi rzecz jasna o wicemistrzostwo kraju z Jagiellonią (sezon 2017/18). Obaj panowie spotkali się w Gdyni.

Bycie głównym trenerem jest czymś zupełnie innym niż pełnienie funkcji asystenta, ale widać, że Kędziorek miał się od kogo uczyć. Nowy trener Radomiaka jest też kolejnym przykładem tego, że włodarze polskich klubów coraz chętniej sięgają po nowe twarze. Kędziorek ma 43 lata, więc jak na trenera nie jest to dużo, a w lidze mamy przecież dużo młodszych Siemieńca, Szwargę i Szulczka. Jest także 37-letni Myśliwiec. Co więcej, wszyscy są bardzo chwaleni za wykonywaną pracę.

Udany debiut

Debiut Kędziorka wypadł nadzwyczaj okazale, ponieważ Radomiak zwyciężył na wyjeździe z Widzewem 3:0 – ktoś przed meczem typował takie rozstrzygnięcie? 

Efekt nowej miotły

Zwycięstwo w debiucie (po prostu dobry wynik) często określany jest tzw. efektem nowej miotły. Czy coś takiego rzeczywiście ma miejsce?

Na pewno pojawienie się nowego trenera jest równoznaczne z nowym początkiem. Jeżeli trener pracuje od dłuższego czasu, można założyć, że w zespole obowiązuje określona hierarchia. Hierarchię można zmienić, ale nie jest to łatwe. Kiedy pojawia się nowy trener, zawodnicy doświadczają innego spojrzenia na futbol. Mówi się też o tym, że wszyscy zaczynają z tego samego poziomu. Zresztą nie brakuje przypadków, kiedy po zmianie trenera jakiś zawodnik zaczyna prezentować się lepiej. Praca trenera to w jakimś stopniu umiejętność dotarcia do graczy.

Oczywiście samo zwycięstwo to zawsze duży plus. Warto jednak pamiętać o tym, że tak naprawdę na ocenę pracy przyjdzie czas wiosną. Możemy rozmawiać o impulsach, próbie wprowadzenia jakichś pomysłów, ale to dopiero początki. Zmiany wymagają czasu.

Na co może liczyć Radomiak?

Praca trenera to zawsze też konieczność realizowania określonych celów. O jakich celach możemy rozmawiać w Radomiu?

To naturalnie pytanie do władz klubu, ale można wywnioskować, że w Radomiu celem jest spokojny środek tabeli. Radomiak odpadł już z Pucharu Polski, także wszystkie siły mogą zostać skoncentrowane na lidze. W teorii zespół ma naprawdę sporo jakości, ale trzeba to jeszcze umieć przełożyć na boisko. Warto też zwrócić uwagę na przykłady Śląska i Jagiellonii. Oba zespoły zakończyły poprzedni sezon tuż nad strefą spadkową. Do tego obie ekipy straciły ważnych piłkarzy (Yeboah i Gual). Tymczasem tabelę rundy jesiennej otwiera Śląsk, natomiast drugie miejsce zajmuje Jagiellonia. Okazało się, że rozsądne transfery i mądrzy trenerzy mogą zdziałać cuda.

Trudno rozmawiać o pogoni za najlepszymi, ale przykłady Śląska i Jagiellonii pokazują, że można skutecznie walczyć nawet z elitą. Do końca sezonu naturalnie jeszcze daleko, ale wydaje się, że oba zespoły już można określić wygranymi tegorocznych rozgrywek.