- Pod wnioskiem, które złożyło radomskie SLD, podpisało się ponad tysiąc mieszkańców. Komisja Kultury zaopiniowała ten wniosek pozytywnie. IPN też nie miał żadnych zastrzeżen. Wiemy, jakie zasługi dla Radomia miał prezydent Grzecznarowski, najwyższy czas, żeby docenić jego zasługi dla naszego miasta - mówiła radna Lasota.

- Nie zagłosuję za tym, aby Józef Grzecznarowski został honorowym obywatelem miasta Radomia. Z kilku względów, albowiem: jest osobą zmarłą kilkadziesiąt lat temu, a nasz regulamin przewiduje tylko w wyjątkowych przypadkach tak honorować osoby zmarłe. Po drugie, jego działalność miała miejsce od 80 do 40 lat temu, w związku z tym narosło wiele mitów dotyczących tej osoby, wiele rzeczy mu się przypisuje, natomiast nikt nie potrafi udowodnić, że tak właśnie było. Ponadto, nie powinniśmy zgłaszać do tego tytułu osób, które były prezydentem miasta, gdyż prezydent otrzymuje wynagrodzenie za swoją pracę. W zasadzie każdego prezydenta moglibyśmy honorować takim tytułem, bo każdy prezydent coś do tego miasta wniósł. Trzeba pamiętać, że pan Grzecznarowski został odwołany z funkcji prezydenta, był komisarz, szczegółów nie znamy, natomiast można gdzieś wyczytać, że stało się tak, gdyż nadmiernie szastał środkami finansowymi, które należały do miasta. Z tych właśnie powodów, zagłosuję przeciw - dodał radny Szary.

Józef Grzecznarowski urodził się w 1884 roku. W latach 1923 – 1927 był ławnikiem i radnym miejskim, a w latach 1927-1930 oraz 1938-1939 prezydentem Radomia. Jako samorządowiec - jak czytamy w uzasadnieniu uchwały - był inicjatorem inwestycji komunalnych: wodociągów miejskich z wieżą ciśnień na Glinicach, ujęcia wody i stacji pomp przy ulicy Filtrowej, kanalizacji miejskiej, gazowni z własną bocznicą kolejową, rzeźni miejskiej, fabryki nawozów, czterech szkół podstawowych, bloków mieszkalnych przy Mireckiego, Narutowicza i Filtrowej, baraków dla bezdomnych, cieplarni miejskiej, placu targowego, rozbudowy elektrowni miejskiej. Założył i zorganizował w mieście Towarzystwo Osiedli Robotniczych. Był też inicjatorem okazałego Domu Robotniczego na Placu Jagiellońskim - obecnego Teatru Powszechnego. W latach 1928-1935, jako poseł przyczynił się do zbudowania linii kolejowej Radom-Warszawa. Sprowadził do Radomia m.in. fabrykę obuwia „Bata” i telefonów „Ericsson”. Po wojnie Józef Grzecznarowski był założycielem i wieloletnim prezesem Radomskiej Spółdzielni Mieszkaniowej i inicjatorem budowy wielu osiedli.

Uroczysta sesja Rady Miejskiej, na której córki Józefa Grzecznarowskiego odbiorą przyznany tytuł odbędzie się po wakacjach.

Głosowało 19 radnych, 15 było "za", 4 "przeciw", zaś nikt nie wstrzymał się od głosu. Więcej o dzisiejszej sesji - tutaj.