PLAN WYSTAW - KONIEC 2024 ROKU

• Wystawa: Dariusz Milczarek, Dariusz Grabuś, czynna od 15.11. 2024 – 5.01 2025 roku, kurator wystawy Mariusz Jończy
• Wystawa Marcina Zawickiego pt. Bezpieczne miejsce, czynna od 29.11.2024 – 19.01.2025 roku, kurator wystawy Paweł Witkowski

PLAN WYSTAW 2025

1. NATALIA RYBKA, wystawa czynna od 17.01 do 9.03.2025 roku, kurator wystawy Paweł Witkowski
2. ANNA CZARNOTA, wystawa czynna od 17.01 do 9.03.2025 roku, kurator Paweł Witkowski
3. SI ON, wystawa czynna od 31.01 do 16.03.2025 roku, kurator Łukasz Rudecki
4. KOLEKCJA WOJCIECHA FIBAKA, wystawa czynna od 29.03 do 15.06.2025 roku, kurator wystawy Paweł Witkowski
5. Prezentacja KOLEKCJI  MCSW ELEKTROWNIA W RADOMIU, wystawa czynna od 28.06 do 7.09.2025 roku, kurator Mariusz Jończy
6. ARTUR KRAJEWSKI, wystawa czynna od 12.07 do 14.09.2025 roku, kurator Mariusz Jończy
7. ART NOBLE, wystawa czynna od 12.07 do 14.09, kurator wystawy Romuald Krzysztof Bochyński
8. JAKUB JULIAN ZIÓŁKOWSKI, wystawa czynna od 26.09 do 7.12.2025 roku, kurator: Paweł Witkowski
9. KONSTRUOWANIE OBRAZU (Jakub Ciężki, Łukasz Patelczyk, Małgorzata Szymankiewicz), wystawa czynna od 3.10 do 7.12.2025 roku, kurator Romuald Krzysztof Bochyński

COSMIC THINGS, wystawa czynna od 19.12 do 1.03.2026 roku, kurator Paweł Witkowski

Dariusz Grabuś, Ostatnie dni lata.

Wernisaż: 15.11.2024 roku, godz. 18.00

Wystawa czynna do 5.01.2025 roku

Kurator: Mariusz Jończy
 

Rozpoznawalną formułę, której Dariusz Grabuś pozostaje wierny od lat, artysta kształtuje w oparciu o doświadczenia wynikające z pasji do fotografowania architektury, zauroczenie pejzażem nowoczesnych aglomeracji i tęsknotę za ciepłym, śródziemnomorskim lub kalifornijskim klimatem.

Jego obrazy, zdominowane kontrastem światłocieniowym i gamą błękitów, cechuje architektoniczny rygor, porządek kompozycji i elegancja formy. W postmodernistycznym dialogu łączy własne poszukiwania z inspiracjami identyfikowanymi z twórczością fotograficzną Erwina Olafa czy malarstwem Davida Hockneya i Edwarda Hoppera. Pop-artowski blichtr konfrontuje z minimalistycznym umiarem, geometryczną konstrukcją i chłodną logiką. 

Bohaterami obrazów Dariusza Grabusia są ludzie utrwaleni w przestrzeni nowoczesnych miejskich apartamentów i nadmorskich rezydencji, za oknami których rozpościera się bezchmurna, niezmącona niczym strefa błękitu. Zacienione, klimatyzowane wnętrza, kontrastujące z ich rozgrzanym słońcem otoczeniem, stwarzają wrażenie komfortu, bezpieczeństwa i dobrobytu. Ilustrując wizualizację beztroskiego życia, zwracają zarazem uwagę na relacje występujące między człowiekiem a jego światem zewnętrznym. Światło i cień, natura i architektura – na ich bazie Grabuś opiera konstrukcję precyzyjnie zakomponowanych kolejnych płócien. Zderzając ze sobą przeciwieństwa, buduje – zarówno formalnie, jak i narracyjnie – ciekawą, komplementarną całość. Motywy obrazów inspirowane są często wykonanymi przez artystę zdjęciami, wybranymi z życia kadrami, fragmentami większej całości rozgrywającej się w czasie, ich znaczeń możemy się zaledwie domyślać.

Na wystawę w Radomiu Dariusz Grabuś przygotował premierowy zestaw kilkunastu obrazów, wszystkie zostały namalowane w 2024 roku i są kontynuacją jego dotychczasowych rozwiązań.

Dariusz Grabuś (ur. 1973, Gdynia), studiował na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku oraz w Sopockiej Szkole Fotografii. Zajmuje się malarstwem, grafiką projektową i artystyczną, fotografią oraz ceramiką. Swoje realizacje prezentował na kilku wystawach indywidualnych. Atrakcyjność jego obrazów przyciąga uwagę publiczności oraz kolekcjonerów w Polsce i za granicą (USA, Meksyk, Wielka Brytania).

Dariusz Milczarek, Light motive.

Wernisaż: 15.11.2024 roku, godz. 18.00

Wystawa czynna do 5.01.2025 roku

Kurator: Mariusz Jończy

Charakter obrazów Dariusza Milczarka determinują dynamiczne kontrasty światłocieniowe, mocne zestawienia barw i budowana za ich pośrednictwem tajemnicza atmosfera na pozór banalnych miejsc. Dekonstruując przestrzeń kolorem i światłem, artysta przekracza umowną granicę realności przedstawianego świata. Konsekwentnie uświadamia, że nie o jego odtwarzanie tu chodzi, ale o ewidentną grę podstawowymi środkami wyrazu malarstwa. Krakowska tradycja kolorystyczna ma w osobie Milczarka kolejnego przedstawiciela, bowiem przecież nie ważne „co?”, ale „jak?” się maluje. 

Mieszkając niedaleko dworca PKP, przygarnął jego przestrzeń i specyfikę do swojej sztuki. Niemal 150 lat wcześniej atmosferą dworca Saint- Lazare zafascynował się Claude Monet, do tej tematyki sięgali również artyści bardziej współcześni, także polscy, wśród nich Józef Czapski i Andrzej Wróblewski. Ślad ich doświadczeń odnaleźć można w rejestracji miejsca prowadzonej przez Dariusza Milczarka. Poczekalnie, perony, wagony i podróżni, raz jeszcze stali się scenerią i bohaterami obrazów, materiałem wyjściowym dla rozważań o kolorze, świetle i ulotności zdarzeń. Bardziej lub mniej konkretne, czasem wręcz abstrakcyjne, motywy ulegają zmieniającym się poszukiwaniom i oczekiwaniom artysty. Równie ciekawą jak warstwa formalna jest przestrzeń metaforyczna tych prac. Tam, gdzie światło i cień, zawsze pojawia się mit jaskini Platona i jego koncepcja poznania. Tam, gdzie dworzec i pociąg, budzi się mit wędrówki człowieka, podróży, do której wcześniej czy późnej stanie każdy z nas.

Na wystawę w Radomiu Dariusz Milczarek przygotował około 25 obrazów i obiektów przestrzennych wykonanych w latach 2018–2024. Promień światła określa kierunek zwiedzania. 

Dariusz Milczarek (ur. 1985, Radom) studiował na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom zrealizował w pracowni prof. Adama Wsiołkowskiego, pod kierunkiem tego pedagoga w 2017 roku uzyskał tytuł doktora. Zajmuje się malarstwem sztalugowym, fotografią, muralem, jest animatorem wydarzeń kulturalnych. Pełni rolę kierownika krakowskiej Galerii Pryzmat. Jest założycielem przestrzeni kreatywnej Kąt Kultury. Swoje prace prezentował na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych. Obrazy artysty znajdują się w kolekcjach muzealnych (Muzeum Narodowe w Gdańsku, Muzeum ASP w Krakowie) i prywatnych w Polsce i za granicą.

Marcin Zawicki, Bezpieczne miejsce

Wernisaż: 29.11.2024 roku, godz. 18.00

Wystawa czynna do 19.01.2025 roku

Kurator wystawy: Paweł Witkowski

Punktem wyjścia wystawy jest seria obrazów oraz obiekty, których bohaterami są kryptydy, istoty nierozpoznane (jeszcze?) przez naukę akademicką, na wpół legendarne stworzenia, mające grono wiernych oraz poszukiwaczy. Słynna Wielka Stopa i potwór z Loch Ness istnieją w wyobraźni zbiorowej – są obecne, choć efemeryczne i nieuchwytne. Funkcjonują poprzez obraz: znane i eksploatowane przez popkulturę stają się na tyle zakorzenione w świecie, że niemalże w nim obecne. Fenomen kryptozoologii popchnął artystę w kierunku dalszych rozważań o sile wizerunku, znaczeniu obrazu i jego mocy konstytuowania bytów. 

Poszukiwanie odpowiedzi w alternatywnych, dalekich od racjonalnej nauki propozycjach wizji rzeczywistości, zdaje się naturalną ucieczką od niepewnego świata po pandemii, czającej się za rogiem wojny i kryzysu klimatycznego. Katastrofę, za którą odpowiada nasz cywilizacyjny pęd oparty o nowoczesną naukę, pokonać może już chyba tylko coś, co leży na przeciwnym jej biegunie. Przynajmniej tak świat zdają się widzieć płaskoziemcy i poszukiwacze reptilian, ludzie spod znaku Ery Wodnika. Kryptydy to też fascynacja, ale i strach przed obcym, właściwa ludzkości chęć podboju i zawłaszczania, przyrodzone nam pragnienie posiadania i katalogowania. Obecna najliczniej w serii postać hominida – Wielkiej Stopy, Sasquatcha czy yeti to także figura przodka, praojca i pramatki ludzkości.

Trudno mieć wątpliwości, że u podłoża obecnych kryzysów – od katastrofy klimatycznej po konflikty zbrojne – leży sama forma naszej kultury; cywilizacja oparta na potrzebie nieustannego rozwoju i szeroko pojętej kolonizacji. Szukając bezpiecznego miejsca w czasie, możemy cofać się o kolejne stulecia, ale zawsze okaże się, że nasza kultura funkcjonuje podobnie: doświadczamy nierówności, wyzysku i przemocy. Idąc tą drogą, cofamy się do czasu sprzed wymiany towarowej, idei posiadania, konieczności wytyczania terytorialnych granic. Praprzodkowie oraz bohaterowie legend i podań funkcjonują w innym paradygmacie.

Marcin Zawicki (ur. 1985, Szczecin) – polski artysta współczesny, malarz, rysownik, autor instalacji, pedagog Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jest absolwentem Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych im. Constantina Brâncușiego w Szczecinie (2005), studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku (2005–2010), gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w pracowni profesor Teresy Miszkin. 

Jego praca dyplomowa Hollow Art zdobyła Nagrodę Rektorów – Grand Prix w konkursie Najlepsze Dyplomy ASP 2010. W latach 2010–2018 pracował na stanowisku asystenta, od 2018 roku na stanowisku adiunkta na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. W 2015 roku na macierzystej uczelni obronił pracę doktorską Chorografia, której promotorką była prof. Anna Królikiewicz. Doktorat otrzymał wyróżnienie Rady Wydziału Malarstwa oraz Nagrodę Rektora ASP. W 2021 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego oraz objął stanowisko profesora Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku.

Autor kilkudziesięciu wystaw indywidualnych i zbiorowych, w kraju i za granicą, laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody Rektora III stopnia (2012, 2015) oraz Nagrody Rektora II stopnia (2019), wyróżnienia w X Konkursie Gepperta (2011), wyróżnienia na Biennale Malarstwa „Bielska Jesień” (2013, 2019). Trzykrotnie nominowany do nagrody Pomorskie Sztormy w kategorii Kultura – Człowiek Roku (2017, 2018, 2019). 

Notowany w rankingu Kompas Młodej Sztuki 2018 roku na 8. pozycji. W 2021 roku otrzymał nagrodę Recognition Award w prestiżowym konkursie Strabag Artaward International (Austria, Wiedeń).

Wystawa została objęta honorowym patronatem przez Marszałka Województwa Mazowieckiego Adama Struzika.