Chociaż oficjalnie ozon został odkryty dopiero w pierwszej połowie XIX wieku, tak ślady jego obecności znamy w zasadzie od tysięcy lat. Charakterystyczny, świeży zapach po burzy, spowodowany jest właśnie obecnością ozonu, powstałego dzięki oddziaływaniu wyładowania atmosferycznego na cząsteczki tlenu znajdujące się w powietrzu. Co ciekawe, w bardzo podobny sposób powstaje ozon w ozonatorach – niewielkie wyładowania elektryczne zachodzą w obecności dwuatomowych cząsteczek tlenu, tworząc z nich trójatomowy ozon O₃.

Ozon dość dobrze rozpuszcza się w wodzie. Sam w sobie jest niepalny, chociaż – podobnie jak tlen – doskonale podtrzymuje proces spalania. Jego największe ilości znajdują się w stratosferze, gdzie stanowi on naturalny filtr przed szkodliwym promieniowaniem UV-C oraz (częściowo) UV-B, co w praktyce oznacza, że bez warstwy ozonowej lądowe życie na naszej planecie nie rozwinęłoby się w takiej postaci, jaką znamy dzisiaj. Ozon jest również dość nietrwały – w temperaturze pokojowej i przy standardowym ciśnieniu atmosferycznym rozpada się w maksymalnie kilkadziesiąt minut.

Dlaczego ozon jest więc uznawany za tak niebezpieczny, skoro jest generalnie jedną z odmian koniecznego do życia tlenu, na dodatek dość nietrwałą? Odpowiedź jest prosta – ozon to doskonały utleniacz.

Według wiedzy, którą obecnie posiadamy, na Ziemi naturalnie występują zaledwie trzy metale, które są odporne na działanie ozonu. Są to złoto, platyna oraz iryd. Ozon potrafi również utlenić niektóre tworzywa sztuczne, a tym samym doprowadzić do ich degradacji. Łatwo się również domyślić, że stężony ozon nie będzie miał żadnych problemów ze zniszczeniem cząsteczek lipidów, białek czy węglowodanów, z których zbudowane są żywe komórki. Stąd rosnąca popularność ozonowania chociażby w medycynie, gdzie dezynfekcja z pomocą ozonu – tak sprzętu medycznego, jak i chociażby trudno gojących się ran – jest coraz częstszym rozwiązaniem.

W praktyce stosowanie ozonu wiąże się jednak z dwiema niezwykle ważnymi kwestiami:

• Na tę chwilę nie istnieją naukowe dowody na to, że mikroby (bakterie, wirusy czy grzyby) mogą wykształcić odporność na działanie ozonu – tak, jak to się dzieje chociażby w przypadku antybiotyków.
• W wysokich stężeniach ozon jest bardzo niebezpieczny również dla zdrowych komórek – naszych, naszych zwierząt czy roślin, a także dla sprzętu elektronicznego oraz przedmiotów codziennego użytku.

Dlatego tak ważne jest, aby usługa ozonowania – wykonywana w celu dezynfekcji lub dezodoryzacji – była przeprowadzona przez profesjonalistów, którzy będą wiedzieć, jakie powinno być optymalne stężenie ozonu. Optymalne nie tylko do tego, aby usunąć drobnoustroje, lecz także do tego, aby przy okazji nie uszkodzić żadnego sprzętu.

I pamiętajmy – na tę chwilę ozon jest jednym z najlepszych sposobów na pozbycie się niebezpiecznych drobnoustrojów z naszego najbliższego otoczenia.