15 sierpnia w kościołach święcone były kwiaty i zioła, stąd właśnie wzięła się nazwa święta. W kościele katolickim, pod tą pierwszą nazwą, znane jest od V wieku. Wywodzi się ono z przeświadczenia, że Maryja nie umarła, jak zwykły człowiek, ale została zabrana do nieba.

W Polsce i w krajach europejskich czci się Matkę Boską Wniebowziętą jako patronkę ziemi i jej bujnej roślinności. W niektórych rejonach Polski w czasie mszy 15 sierpnia błogosławi się wiązanki kwiatów; kiedyś ten zwyczaj był bardzo popularny. Wierzono, że taki bukiet nabiera cudownych, leczniczych właściwości. Podczas powrotu z kościoła zostawiano go wśród upraw - miał przynieść szczęście w zbiorach. Po kilku dniach zabierano go do domu. Był przechowywany bardzo pieczołowicie; okadzano nim izbę, trzymano w miejscu, które było widoczne i dawało pewność, że moc bukietu będzie działała.

Także w tym dniu - na pamiątkę bitwy warszawskiej stoczonej w czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku, przypada Święto Wojska Polskiego.