Numizmatycy z radomskiego odziały PTN od wielu lat opiekują się grobem swego patrona, Teofila Rewolińskiego na cmentarzu przy ul. Limanowskiego. Teofil Rewoliński był jednym z zacnych obywateli dziewiętnastowiecznego Radomia, z wykształcenia lekarz, z zainteresowań kolekcjoner, ceniący wartość pracy społecznej – mówił w czasie sesji Przemysław Ziemba, prezes PTN o/Radom.

Obowiązki lekarza Rewoliński godził z zainteresowaniami naukowymi. W 1852 r. uzyskał tytuł doktora medycyny, a po złożeniu przed Radą Lekarską egzaminu służbowego, objął posadę Inspektora Lekarskiego Guberni Augustowskiej w Suwałkach. Z całą konsekwencją dążył do uporządkowania sanitarnego miasta. Zainicjował tworzenie komitetów sanitarnych, które miały działać na terenie Królestwa Polskiego. W 1865 r., gdy zawakowała posada inspektora w Radomiu na własne żądanie został przeniesiony i do 1887 r. był lekarskim inspektorem gubernialnym. W ramach obowiązków dbał o poprawę stanu zdrowotnego mieszkańców miasta i guberni, zarządził inspekcje domów, był autorem rygorystycznej reformy felczerskiej (eliminującej praktyki niedouczonych felczerów), zwalczał działalność znachorów i "babek". Z jego inicjatywy zaczęto szkolenie akuszerek. Pisał artykuły o organizacji służby zdrowia, chętnie dzielił się swymi spostrzeżeniami z praktyki lekarskiej. Teofil Rewoliński należał do najlepszych urzędników służby zdrowia w Królestwie Polskim.

Rewoliński w wolnym czasie oddawał się swojej wielkiej pasji -numizmatyce. Często podróżował, uzupełniając zbiory. Posiadał dawne monety, dokumenty i pieczęcie. Na szczególną uwagę zasługiwała jego bogata kolekcja medali historycznych. Prezentował ją na wystawach starożytności w Krakowie, Warszawie i Radomiu. Zebrał unikatową kolekcję medali i medalików religijnych. Jako wytrawny kolekcjoner skatalogował swoje zbiory, które uznane były za jedne z najzasobniejszych w kraju. Jako znawca uporządkował i opisał jeden z najbogatszych zbiorów numizmatycznych na Litwie. Cieszył się autorytetem i uznaniem wśród numizmatyków. Po odejściu na emeryturę nadal prowadził praktykę lekarską, przede wszystkim jednak zajął się pracą społeczną. Od dawna nosił się z zamiarem powołania Muzeum Starożytności w Radomiu. Założył "Gazetę Radomską", której pierwszy numer ukazał się w 1884 r. Przez kilka lat redagował ją osobiście. Pisał artykuły do "Tygodnika Ilustrowanego" i "Wędrowca". Zmarł 19 maja 1899 r., pochowany został na cmentarzu rzymskokatolickim w Radomiu kwatera 10B.

W części sesji PTN poświęconej 200 – leciu Cmentarza Rzymskokatolickiego w Radomiu, decyzją kapituły Radomscy numizmatycy zostali wyróżnieni Jubileuszowym medalem 200 – lecia cmentarza. Wręczenia dokonał radny Rady Miejskiej w Radomiu Sławomir Adamiec, który dziękując w imieniu władz miasta, parafii Św. Wacława, gospodarza radomskiej nekropolii oraz dyrektora nekropolii ks. Piotra Zamarii, powiedział, że to dzisiejsze wyróżnienie jest nie tylko wyrazem uznania za opieką nad grobem Teofila Rewolińskiego, ale również wyrazem wdzięczności za popularyzację i udział w kwestach na rzecz renowacji najstarszych i najpiękniejszych nagrobków na radomskim Cmentarzu Rzymskokatolickim. - Medal, który zapewne będziecie państwo prezentować na wielu numizmatycznych wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych, będzie również piękną okazją do promocji naszego miasta i pokazania zaangażowania jego mieszkańców i władz w utrwalanie pamięci i szacunku dla zmarłych oraz dziedzictwa kulturowego Radomia – dodał Adamiec.

Kolejne wykłady w czasie sesji wygłosili:

•Dzieje Cmentarza Rzymskokatolickiego w Radomiu - Katarzyna Wrona, kierownik Działu Historii Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu

•Idea powstania i symbolika medalu "200-lecie Cmentarza" - Sławomir Adamiec, Radny Rady Miejskie w Radomiu, pomysłodawca wybicia medalu

•Medal "200-lecie Cmentarza" - prace nad projektem - Cezary Jędrzejewski, artysta plastyk, twórca projektu medalu.