W ciągu pięciu lat liczba osób powracających z zagranicy i ubiegających się o zasiłek zmieniała się. W województwie mazowieckim najpierw drastycznie wzrosła, a obecnie zmalala. Ogółem w 2008 roku było to 488 osób, w 2009 roku liczba ta wzrosła do 1 099, w 2010 roku do 1 168. Następnie zaczęto odnotowywać spadek: 2011 rok – 850 osób, a 2012 roku liczba ta wyniosła 766.

Zgodnie z przepisami o stosowaniu systemów zabezpieczenia społecznego w państwach UE/EOG osoby, które nabyły prawo do zasiłku dla bezrobotnych za granicą, mogą pobierać go przez okres 3 lub 6 miesięcy w Polsce. Aby dokonać transferu należy przedstawić dokument U2 (lub formularz E303), który uprawnia do przeniesienia prawa do zasiłku do Polski. Po powrocie do kraju, w ciągu 7 dni od daty zadeklarowanego za granicą wyjazdu do Polski, należy zarejestrować się we właściwym dla miejsca zamieszkania powiatowym urzędzie pracy jako osoba poszukująca pracy. Następnie trzeba się zgłosić do WUP w Warszawie lub odpowiedniej filii, żeby potwierdzić transfer zasiłku. Zasiłki transferowane były głównie z Irlandii, Niemiec, Islandii i Wielkiej Brytanii.

Osoby, które legalnie pracowały za granicą, okres ten mogą zaliczyć do okresu wymaganego do nabycia zasiłku dla bezrobotnych w Polsce. Łączeniu podlegają zarówno okresy zatrudnienia i ubezpieczenia, jak też okresy prowadzenia działalności na własny rachunek. Dokument potwierdzający okresy zatrudnienia i ubezpieczenia - U1 (lub formularz E 301) – wystawia właściwa instytucja za granicą. Po powrocie do kraju należy zarejestrować się we właściwym dla miejsca zamieszkania powiatowym urzędzie pracy, a następnie zgłosić do Wojewódzkiego Urzędu Pracy, gdzie wydawana jest decyzja w sprawie przyznania zasiłku dla osób przemieszczających się po terytorium Europy.

Wśród powracających Polaków najwięcej osób pracowało w Irlandii i Wielkiej Brytanii. Ale są również wracający z Niemiec, Islandii, Francji, Belgii, Hiszpanii, Szwecji, Norwegii i innych krajów.