W odpowiedzi na konkurs wpłynęło 13 koncepcji. Oceniał je sąd konkursowy pod przewodnictwem  Stanisława Bochyńskiego, dyrektora Miejskiej Pracowni Urbanistycznej, a którego członkami są Krzysztof Bojanowski  i Dariusz Kozłowski z Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej oraz Marek Figiel, Wojewódzki Konserwator Zabytków.

Po wnikliwym rozpatrzeniu wszystkich prac sąd postanowił nie przyznawać głównej  nagrody, ani nawet drugiej  - nie dostrzegł pracy, która w pełni i kompleksowo odpowiedziałaby  stawianym wymaganiom i zasługiwała na realizację w ważnej przestrzeni Radomia.

Dwie równorzędne III nagrody pieniężne w wysokości po 9.000 zł. każda, otrzymają koncepcje przedstawione przez radomską pracownię Ryzalit Architektura i Psychologia  oraz  łódzkiego architekta Przemysława Szustkiewicza.  Zostały też przyznane dwa równorzędne wyróżnienia  pieniężne po 3.000 zł. każde, dla B2 Studio z Krakowa oraz  Pracowni Architektury Opaliński, również z Krakowa.

Prace biorące udział w konkursie można będzie zobaczyć podczas publicznej prezentacji, którą przewodniczący sądu konkursowego, dyrektor Miejskiej Pracowni Urbanistycznej Stanisław Bochyński planuje w przyszłym tygodniu.

Niewyłonienie zwycięskiej koncepcji nie oznacza, że sytuacja jest patowa i plac zostanie pozostawiony w stanie obecnym. Sąd konkursowy wskazał na duży,  choć rozproszony potencjał zawarty we wszystkich pracach łącznie, także z uwzględnieniem dorobku  poprzedniego konkursu.  Ten potencjał władze miasta zamierzają spożytkować.

Na podstawie wyników ostatnich dwóch konkursów przeprowadzone zostaną szczegółowe analizy, mające na celu sformułowanie precyzyjnych i jednoznacznych wytycznych do zmiany obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i do projektu  koncepcji placu. Analizy te będą miały formę warsztatów, seminariów i konsultacji z udziałem m.in. zaproszonych autorów prac konkursowych, sędziów, społeczności i władz miasta, aby projektowany przy udziale mieszkańców Radomia plac odpowiadał ich potrzebom i aspiracjom. Całość nie powinna trwać dłużej niż rok.

Próby sformułowania kształtu i przeznaczenia placu podejmowano i wcześniej. W okresie po 1945 roku przeprowadzono kilka konkursów architektonicznych i urbanistycznych, wykonano wiele  innych opracowań studialnych i projektowych, a na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych zrealizowano typowe socrealistyczne założenie pomnikowe z placem, które przetrwało do lat dziewięćdziesiątych.

Plac Jagielloński to jedna z najważniejszych przestrzeni naszego miasta, ale też i bardzo trudna. Ogłoszony w kwietniu przez prezydenta miasta konkurs na opracowanie koncepcji urbanistyczno - architektonicznej zagospodarowania Placu Jagiellońskiego był już drugim, po przeprowadzonym przed trzema laty, który nie przyniósł oczekiwanego rezultatu w postaci wyłonienia koncepcji odpowiadającej stawianym wymaganiom.

Próby sformułowania kształtu i przeznaczenia placu podejmowano i wcześniej. W okresie po 1945 roku przeprowadzono kilka konkursów architektonicznych i urbanistycznych, wykonano wiele innych opracowań studialnych i projektowych, a na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych zrealizowano typowe socrealistyczne założenie pomnikowe z placem, które przetrwało do lat dziewięćdziesiątych.

W obecnym kształcie Plac Jagielloński sprawia wrażenie zaniedbanego. Uczestników konkursu obowiązywały szczegółowe wytyczne. Projekt placu winien uwzględniać skalę istniejącej i planowanej zabudowy, organizować przestrzeń publiczną nadając jej charakter wielofunkcyjnego placu miejskiego, z wyeksponowanym budynkiem teatru. Na placu usytuowany ma być pomnik św. Kazimierza Jagiellończyka, patrona miasta. W części wschodniej pod płytą placu miał być zaprojektowany parking podziemny dla ok. 200 samochodów, natomiast zlikwidowane zostać powinny istniejące parkingi w rejonie skrzyżowania ulic A. Struga i W. Pileckiego oraz wzdłuż pierzei teatru. Na placu ma się znaleźć także element wodny. Koncepcja winna uwzględniać również elementy małej architektury - w tym także „meble miejskie”, zieleń oraz oświetlenie i iluminację jako ważne elementy kształtowania charakteru miejsca.