List Otwarty do Rodziców ZSO nr 6 im. Jana Kochanowskiego

Szanowni Państwo,

„Na oddechu dzieci idących do szkoły opiera się nasz świat”

Wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, że szkoła to nie tylko uczniowie i nauczyciele, ale także Wy, Drodzy Rodzice. Dlatego bardzo zależy nam na Waszym zrozumieniu dla naszego protestu. Znacie nas od wielu lat i wiecie, że Szkoła jest naszą dumą. Przez lata pracowaliśmy dla idei (nie tej „idei” za 20 tys., o której mówił Marszałek Stanisław Karczewski), ponieważ praca w takiej szkole jak „Kochanowski” nobilituje. O naszym poświęceniu świadczą nie tylko wysokie wyniki matur oraz sukcesy olimpijskie, ale także liczba godzin zajęć pozalekcyjnych, które prowadzimy w rekordowym wymiarze, za które nikt nam nie płaci.

W tym proteście nie chodzi nam tylko i wyłącznie o pieniądze. Nawet kiedy wygramy, nie zostaną rozwiązane prawdziwe problemy systemu edukacji. Polskie dzieci traktuje się jak króliki doświadczalne. Od roku 1990 na polskiej szkole przeprowadzany jest niekończący się eksperyment. Owszem, utworzenie gimnazjów przez AWS spotkało się z totalną krytyką. Rozdzielenie 12-latków, przenoszenie ich na inne osiedla i wyrywanie z naturalnego środowiska rodziło liczne patologie. Jednak polska szkoła, a przede wszystkim nauczyciele i rodzice sami sobie z tym problemem doskonale poradzili. I kiedy wszystko zaczęło już dobrze funkcjonować, to PiS wykorzystał starą niechęć przeciw gimnazjom, myśląc, że się naród ucieszy, kiedy wrócą stare podstawówki. Bez szerokich konsultacji dokonano zdemolowania systemu, który już bardzo dobrze działał. Nowe podstawy programowe cofają polską szkołę do XIX wieku. Jest to typowa reforma strukturalna, która nie poprawi jakości pracy szkoły, a największą krzywdę robi się znowu dzieciom. Nadmiar biurokracji, który nas zalewa spowoduje, że zamiast uczyć, nauczyciele będą produkować tony dokumentacji. Nie będzie się liczyło, czy nauczyciel nauczył, tylko czy ma na to dokument. Temat wpisany w dzienniku będzie rachunkiem za pracę nauczyciela. A gdzie w tym wszystkim jest uczeń?

W tym roku do szkół średnich przyjdą dwa roczniki jednocześnie. Mają pecha, że trafiło właśnie na nich. Szkoły nie są przygotowane do przyjęcia uczniów w podwójnej ilości. Już dzisiaj dzieci uczą się do późnych godzin wieczornych. W związku z tym nie mogą korzystać w domach kultury z zajęć pozalekcyjnych, które zwyczajowo zaczynają się od godziny 15. Odwiecznym problemem jest także sytuacja finansowa nauczycieli, którzy stali się dzisiaj pariasami. Dla każdego społeczeństwa, które poważnie myśli o swojej przyszłości, nie ma rzeczy ważniejszej niż edukacja.

W całej Europie nauczyciele są szanowani. Zawód cieszy się autentycznym prestiżem. Czy my na taki szacunek nie zasługujemy? Józef Mackiewicz pisał, że największym bogactwem każdego narodu są mądrzy ludzie, nie ropa, gaz i węgiel. Jako kraj możemy konkurować z lepiej rozwiniętymi społeczeństwami jedynie na polu innowacyjności, kreatywności i nowoczesnych technologii. Jak chcemy to osiągnąć bez dobrej szkoły? Wszyscy w Europie pamiętają słynne zdanie władcy Prus Fryderyka II: „Pruski nauczyciel wygrywa pruskie wojny”. W Niemczech, Francji, Szwajcarii (nie wspominając już o Finlandii, gdzie system oświaty uznawany jest za najlepszy na świecie) nauczyciel jest godnie opłacany.

Dzisiaj średnia wieku nauczycieli pracujących w szkołach wynosi 55 lat. Za dekadę polski system edukacyjny stanie przed poważnym problemem braków kadrowych. Upadają kierunki pedagogiczne. Kiedy 10-20 lat temu robiliśmy w szkole ankietę „Kim chciałbyś zostać w przyszłości?”, kilkunastu uczniów wpisywało w rubryce wymarzony zawód: NAUCZYCIEL. Teraz w podobnych ankietach nie znajdujemy nawet jednego takiego wskazania.

Agresywna propaganda rządowa podaje absurdalne kwoty płac, które rzekomo zarabiamy. Słuchamy tych bredni i nie możemy wyjść z osłupienia. Patrzymy na pasek z kwotą naszych wynagrodzeń i zachodzimy w głowę, czy przypadkiem nie żyjemy w jakiś dwóch równoległych rzeczywistościach. Nauczyciel po studiach zarabia niewiele ponad 1800 zł. Doświadczeni nauczyciele w naszej szkole ze wszystkimi dodatkami zarabiają niewiele powyżej 3 tys. netto. Nasze życie opiera się na ciągłym łataniu dziur pożyczkami. Na wczasy większość z nas jeździ co drugi rok (od pożyczki do pożyczki).

W polskiej oświacie nigdy nie zarabiało się dobrze. Mimo to do zawodu garnęli się ludzie z pasją, nauczyciele z powołania, dla których płaca była czynnikiem drugorzędnym. Jednak dzisiaj zostaliśmy przyparci do muru. Czujemy się upokarzani nie tylko warunkami materialnymi, ale także stosunkiem dużej części społeczeństwa do naszej pracy. Dzisiaj szkołę traktuje się jak supermarket, instytucję usługową. Od nauczycieli wymaga się, aby uczyli, wychowywali, bawili, poświęcali swój czas na wyjazdy na wycieczki, konkursy i olimpiady. W „Kochanowskim” prowadzimy 52 koła przedmiotowe, organizujemy kilkadziesiąt wycieczek rocznie, przygotowujemy testy, sprawdziany, dodatkowe egzaminy językowe, prowadzimy jedyne w Polsce grupy rekonstrukcji historycznej, realizujemy wiele akcji charytatywnych i projektów edukacyjnych. Nie oddaje się nam dni wolnych za soboty i niedziele, kiedy jesteśmy ze swoimi uczniami na olimpiadach. I ciągle słyszymy, że pracujemy 18 godzin.

W naszej szkole nikt nie pracuje tylko 18 godzin.

Kochani Rodzice, wielu z Was było uczniami „Kochanowszczaka”. Mamy nadzieję, że macie dla nas zrozumienie. Bardzo zależy nam na Waszym poparciu, ale jeszcze bardziej na zrozumieniu. Ten okręt naprawdę zatonie, jeżeli nic się nie zmieni. Przecież „Kochanowski” zawsze był wizytówką Radomia. Przy takim podejściu władz do problemu edukacji będziemy się chwalić „Kochanowskim” w przyszłości tak, jak chwalimy się dzisiaj radomskim przemysłem. Kiedyś był wielki!

Strajkujący nauczyciele „Kochanowszczaka”