Historia Orderu św. Kazimierza Królewicza, patrona Radomia i Diecezji Radomskiej i Litwy, sięga wieku XVII.

Święty Kazimierz od 1636 r. był głównym patronem Litwy, a od 1948 r. szczególnym patronem młodzieży litewskiej (ogłosił to papież Pius XII). Jest również jednym z historycznych patronów Polski, a od 1960 r. jednym z patronów Kawalerów Maltańskich. W Kościele Św. Kazimierz jest orędownikiem i patronem poświęcających się służbie publicznej. Po jego śmierci, która nastąpiła w 26 roku życia, rozpacz Polaków i Litwinów była ogromna. Pochowano królewicza Kazimierza w katedrze Wileńskiej.

Od 1983 roku Św. Kazimierz jest również patronem Radomia, natomiast Diecezji Radomskiej od 1992 roku. W 2002 roku w Radomiu odbywały się uroczystości jubileuszowe 400. rocznicy kanonizacji Św. Kazimierza. Od 1994 roku uroczystości patrona Radomia i diecezji obchodzone są w patronalnym kościele Św. Kazimierza w Radomiu, który w 2003 roku został wyróżniony przez Ojca Świętego Jana Pawła II tytułem bazyliki mniejszej.

Pierwszy Order Św. Kazimierza powstał za czasów panowania Jana III Sobieskiego. Mennica Królewska wykonała wówczas prototyp Orderu. Jednak nie wszedł on do systemu orderów narodowych, a jedyny jego egzemplarz, wywieziono z Polski podczas zaborów do Rosji, gdzie do dziś jest eksponowany w Petersburgu. Próbę jego restytucji podjął król Stanisław August Poniatowski, w roku 1781. Nazwa jego miała brzmieć : Order Zasługi Św. Kazimierza Polaka i Patrona Polski. Koncepcja ta nie została jednak zrealizowana. Order Św. Kazimierza przewidywano jako jednoklasowy i miał stanowić nagrodę dla tych Polaków, którzy zasłużyli się na różnych polach działalności gospodarczej, naukowej, kulturalnej, w służbie narodowi i kościołowi - a nie legitymowali się pochodzeniem szlacheckim. Jego przeznaczenie określała łacińska dewiza „MERENTI ” – Zasłużonemu.

Najnowsza historia Orderu Św. Kazimierza sięga 1984 roku, kiedy to z okazji 500-lecia śmierci Św. Kazimierza obradowała w Radomiu Konferencja Episkopatu Polski. Z tej okazji został wytłoczony medal upamiętniający rocznicę śmierci patrona miasta i diecezji. Z chwilą powstania Diecezji Radomskiej wzór medalu posłużył do ustanowienia Orderu Św. Kazimierza.

Współcześnie otrzymują go osoby najbardziej zasłużone dla Kościoła radomskiego, a wyróżnionymi nim są m.in. dr Lucyna Wiśniewska (2008), Marian Niemirski (2008) oraz osoby, które go otrzymały z rąk biskupa Zygmunta Zimowskiego w roku 2009; ks. infułat Adam Socha - budowniczy kościoła Św. Kazimierza i pierwszy nieżyjący już dziś proboszcz tej parafii, Tadeusz Derlatka, Honorata Trzaskalska - prezes Fundacji Dać Sercom Nadzieję, Jadwiga Panek- Lenartowicz - lekarka i założycielka dziecięcego hospicjum im. św. Ojca Pio oraz małżeństwo - Elżbieta i Józef Brzescy.

Podczas tegorocznych Kazików, biskup radomski po raz pierwszy od objęcia diecezji, wręczył Ordery Św. Kazimierza pani Małgorzacie Górce i Sławomirowi Adamcowi.

Małgorzata Górka otrzymała Order za długoletnie działania na rzecz dobra małżeństwa i rodziny. W uzasadnieniu nadania bp Tomasik napisał: „Wiele lat swojego życia poświęciła Pani Duszpasterstwu Rodzin pełniąc funkcję doradczyni parafialnej, a od 1996 roku działa na płaszczyźnie diecezjalnej. Organizuje Pani również poradnie rodzinne i szkoli nowe osoby. Dba też o formację tych osób organizując m.in. rekolekcje. Znana jest Pani z troski o małżeństwa przeżywające kryzysy. Należy również docenić zaangażowanie w obronę godności, świętości i nierozerwalności małżeństwa oraz ochrony życia od poczęcia do naturalnej śmierci”.

Sławomir Adamiec, radny Rady Miejskiej w Radomiu, otrzymał Order Św. Kazimierza, m.in. za obronę i upowszechnianie w społeczeństwie wartości i kultury chrześcijańskiej. W uzasadnieniu nadania Orderu, kanclerz Marek Fituch odczytał tekst nominacji biskupa Tomasika: „Czynię to w duchu wdzięczności, za zaangażowanie Pana na rzecz upowszechniania wartości chrześcijańskich poprzez świadectwo własnego życia. Przez lata związany był Pan z działalnością pedagogiczną jako nauczyciel w szkole oraz pracą w Ministerstwie Edukacji Narodowej. Swoją pracą zawodową potrafi Pan łączyć z działalnością publiczną i społeczną na rzecz drugiego człowieka. Starał się Pan nieść zawsze chrześcijańskie przesłanie w sprawach wychowania młodego pokolenia, promocji kultury chrześcijańskiej, obrony osób najbardziej potrzebujących oraz dotkniętych cierpieniem i ubóstwem. Aktywność Pana wyraziła się również w czynnym uczestnictwie w wielu organizacjach i stowarzyszeniach kształtujących chrześcijańska postawę człowieka. Na dalsze lata szlachetnej działalności na rzecz drugiego człowieka, z serca błogosławię”.