Społeczny Komitet Ochrony Zabytkowego Cmentarza Rzymskokatolickiego wybrał do renowacji w bieżącym roku, wraz z zarządcą i właścicielem cmentarza - parafią św. Wacława, dziewiętnastowieczny kamienny nagrobek księdza Michała Kobierskiego.

Prace konserwatorskie, od początku lipca prowadzi na zlecenie Komitetu, pracownia konserwatorska Grzegorza Świerczyńskiego, który już w minionych latach realizował odnowę, kilku innych nagrobków na radomskiej nekropolii rzymskokatolickiej, m.in.: Konstantego Mireckiego, Piotra Kociubsiego i Wincentego Twardzickiego (2007) oraz Franciszka Truszkowskiego (2012) i Floriana Mierzyńskiego (2014).

- Jesteśmy, bardzo zadowoleni z postępu prac konserwatorskich, ponieważ pomnik został już zdemontowany i przewieziony do pracowni konserwatorskiej. W czasie skomplikowanej operacji demontażu, udało się nam odkryć przysypany ziemią, piękny kamienny krzyż który wieńczył pomnik. Istniało przypuszczenie, że krzyż nie zachował się i będzie potrzeba odtworzenia go, w oparciu o analogiczne pomniki nagrobne. Niestety krzyż jest w bardzo złym stanie; połamany w kilku częściach, ale wierzymy, że dzięki skomplikowanym zabiegom konserwatorskim, podobnie jak cały nagrobek ks. Kobierskiego odzyska swoje pierwotne piękno - mówi Sławomir Adamiec, zastępca przewodniczącego Komitetu.

Klasycystyczny pomnik nagrobny księdza Michała Kobierskiego (ur.24.09.1804r. - +24.02.1876r.), powstał w 1876 roku dla proboszcza radomskiej parafii farnej. Ks. Kobierski pochodził z rodziny szlacheckiej, pieczętującej się herbem Ostoja. Urodził się w Bystrojowicach, w majątku rodziców, położonym w powiecie sandomierskim. Do Radomia przybył w 1839 roku jako 35-letni kapłan. Zasłużył się dla radomskiej fary przeprowadzając liczne prace remontowo-renowacyjne. Pomagał również uczestnikom Powstania Styczniowego, za co jego i pozostałych kapłanów fary, spotkały represje. Po jego śmierci, Bractwo Różańcowe ufundowało ks. Kobierskiemu epitafium. Ks. Kobierski został pochowany w grobie na cmentarzu przy ul. Limanowskiego, w którym spoczywa również Maksymilian Kobierski, naczelnik urzędu guberni radomskiej (zm. w 80-tym roku życia, w 1888r.).

- W roku 100. rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę, chcieliśmy jako Komitet, wraz z parafią św. Wacława, włączyć się również do obchodów rocznicowych. Powstanie Styczniowe jest jednym z najważniejszych filarów odbudowy niepodległości i polskiego patriotyzmu. Pamięć o powstańcach styczniowych; Traugutcie, Langiewiczu, Czchowskim i tysiącach bezimiennych uczestników zrywu 1863 - 1864, jest naszą powinnością wobec Ojczyzny. Renowacja nagrobka ks. Kobierskieg, jest naszym udziałem w rocznicowych obchodach dla niepodległej. Jest to również pierwszy pomnik kapłański, który odnawiamy - mówi Sławomir Adamiec.

- Oczywiście decyzja Komitetu podyktowana była również koniecznością pilnej interwencji konserwatorskiej, aby nagrobek mógł nie tylko odzyskać walory ekspozycyjno - reprezentacyjne, ale aby powstrzymać procesy degradacyjne. Powierzchnia pomnika pokryta była grubą warstwą nawarstwień pochodzenia biologicznego; glonami oraz licznymi koloniami porostów. Do tego doszły również nawarstwienia pochodzenia atmosferycznego, mocno spojone z kamieniem oraz powierzchniowy kurz i brud. Nagrobek miał miejscowe wyługowania, ubytki powierzchni kamienia na podstawie, płytach inskrypcyjnych, elemencie pod kulą i kulą na szczycie oraz spękania i szczeliny na kuli i elemencie podtrzymującym ją. W dolnej partii postumentu widoczne były silne wysolenia. Piaskowcowe słupki okalające pole grobowe popękały w wyniku rozsadzającego działania korodujących prętów żelaznych. Na słupkach, dokoła miejsc osadzenia żelaznych prętów widoczne były również intensywne rdzawe plamy. Ponadto powierzchnie słupków, podobnie jak powierzchnie kamienne pomnika zostały zaatakowane przez obfite nawarstwienia pochodzenia biologicznego i atmosferycznego. Obecne nawarstwienia są oczywiście naturalnym zjawiskiem, powstałym w wyniku ekspozycji zewnętrznej obiektu, który narażony jest na działanie wilgoci, nasiąkanie, zamarzanie i rozmarzanie sezonowo. Warunki takie sprzyjają erozji powierzchni kamienia oraz żelaza i zasiedlaniu jej przez kolonie mikroorganizmów oraz glonów, itp. - reasumuje Adamiec.

Komitet zaprezentuje efekty prac konserwatorskich, przed listopadową kwestą na święto Wszystkich Świętych.

Przypomnijmy, że celem Społecznego Komitetu Ochrony Zabytkowego Cmentarza Rzymskokatolickiego w Radomiu, jest uświadomienie szerokiemu ogółowi społeczeństwa potrzeby i znaczenia społecznej troski o zabytki sztuki sepulkralnej Cmentarza Rzymskokatolickiego w Radomiu oraz podejmowanie wszelkimi dostępnymi środkami działań zmierzających do renowacji zabytkowych nagrobków.