Wybór królów kurkowych, to średniowieczna tradycja, której początki sięgają lokacji miast, a wraz z nią obowiązku mieszczan, obrony swojej miejscowości. Za zgodą władców, kasztelana oraz najważniejszych członków społeczności lokalnej, ruszał wieloletni proces fortyfikowania miast. Wraz z murami i fortyfikacjami potrzebni byli też odpowiedni ludzi. I tu właśnie pojawiały się bractwa kurkowe, których zadaniem była obrona miast i opieka nad odpowiednimi odcinkami muru czy palisady. Wszystko to wiązało się z potrzeby ochrony przed najazdami Tatarów i ekspansywnych nacji. Początkowo z łukami, kuszami, a potem bronią palną czarnoprochową odstraszano w ten sposób najeźdźców.

Bractwa kurkowe, złożone były z majętnych mieszczan, których stać było na utrzymanie broni i gotowości bojowej. To właśnie ci ludzie, oprócz wypiekania chleba, kowalstwa czy krawiectwa, musieli nauczyć się posługiwać początkowo łukiem, kuszą, potem zaś bronią palną. Najlepszego strzelca wśród braci kurkowych, wybierano corocznie podczas strzelania królewskiego do drewnianego kura i dokonywano jego intronizacji na króla kurkowego.

Bractwa kurkowe zawsze były i pozostają nadal prestiżowymi zgromadzeniami i choć z  upływem lat zmieniały się ich społeczne funkcje, niemniej charakter i formy podstawowej działalności bractw, chociaż z konieczności uwspółcześnione, przetrwały w ogólnym zarysie niezmienione. Tradycyjnie wykorzystując szerokie możliwości kształtowały postawy patriotyczne, preferowały działalność społecznikowską na rzecz lokalnych środowisk, w codziennej pracy czytelne były chrześcijańskie tradycje. Nie stronili równocześnie bracia kurkowi od bogatego życia towarzyskiego, a tradycyjne uroczystości zamykały biesiady z nieodłącznymi szklanicami piwa brackiego.

 Współczesną miarą atrakcyjności organizacji w Polsce,  może być ilość bractw oraz mimo nie małych powinności, stabilna liczba członków. Obecnie działa blisko sto kurkowych bractw strzeleckich, zrzeszających ponad 2700 członków.

Pierwsze w Polsce bractwo kurkowe powstało w 1286r. w Świdnicy, następne w Krakowie i innych miastach. Nie wiemy, czy w średniowiecznym Radomiu mieliśmy konfraternie strzelecką; w każdym razie nie mówią o tym dotychczas ze znanych, żadne źródła historyczne. Sądzić należy jednak, że te zadania, które w innych ośrodkach, np. w Krakowie, bractwa kurkowe spełniały, a więc ćwiczenie się i przygotowywanie do obrony murów miejskich, w Radomiu czynić musieli również sami mieszczanie i cechy rzemieślnicze. Tak nakazywało ówczesne prawo.

Współcześnie radomskie Bractwo Kurkowe Św. Sebastiana powstało w 2012, a jego twórcami byli m.in.: Sławomir Adamiec (Hetman), Mariusz Figiel (Kanclerz), Marek Niedźwiecki (Podkanclerzy), Konrad Gałka (Podskarbi), Waldemar Kordziński, Wojciech Skurkiewicz, Marek Szary, Henryk Dunin – Skrzyński, Marek Kowalik, Mirosław Piotrkowski, Krzysztof Styczeń, Stanisław Gałęzia. Radomskie Bractwo należy do tzw. bractw kontuszowych, wyróżniających się barwnością staropolskich kontuszy. W br. Bractwo otrzymało za działalność kulturalną i promocyjną Radomia, nagrodę Św. Kazimierza.

Pierwszym Radomskim Królem Kurkowym został Paweł Łuk – Murawski (2012), natomiast drugim (obecnym) – Kazimierz Ciszek (2013).

W czasie III. Strzelania Królewskiego, odbywać się będą również zawody otwarte dla zaproszonych gości; o tarczę „Św. Sebastiana” (kbks), tarczą „Rady Bractwa Kurkowego Św. Sebastiana” (kbks) oraz łucznicze o puchar „Bractwa Kurkowego Św. Sebastiana”.

Zaproszenie na zawody można uzyskać poprzez kontakt: H. Sławomir Adamiec – sławomir.adamiec@interia.eu

Źródło: Bractwo Kurkowe Św. Sebastiana

Chcesz szybciej dowiadywać się o nowych wydarzeniach i czytać najświeższe newsy? POLUB NAS NA FACEBOOKU. ZRÓB TO TERAZ >>