Aktor urodził się w 1952 roku. Zaraz po ukończeniu warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w 1975 roku zadebiutował w Operetce Warszawskiej rolą D'Artagnana w „Trzech Muszkieterach” w reżyserii Macieja Zenona Bordowicza. W latach 1976-1977 Emilian Kamiński należał do zespołu Teatru Na Woli prowadzonego przez Tadeusza Łomnickiego. W tym czasie można go było oglądać w „Pierwszym dniu wolności” Leona Kruczkowskiego w reżyserii Łomnickiego (1976) i w sztuce „Leonce i Lena” Georga Buchnera (1976).

W latach 1977–1983 związany był z Teatrem Narodowym, gdzie grał w sztukach reżyserowanych przez Adama Hanuszkiewicza, m.in. „Mąż i żona” (1977) Aleksandra Fredry, „Sen srebrny Salomei” (1977-1978) Juliusza Słowackiego, „Dziady” (1978-79) Adama Mickiewicza, „Treny” (1979) Jana Kochanowskiego, „Bracia Karamazow” (1979-80) Fiodora Dostojewskiego, ... i „Dekameron” (1980) Giovanniego Boccaccio, „Samuel Zborowski” (1981) Juliusza Słowackiego, „Śpiewnik domowy” (1982-1983) Stanisława Moniuszki i „Komedia pasterska” (1982-1983) Jana Andrzeja Morsztyna. W stanie wojennym Kamiński brał udział w przedstawieniach Teatru Domowego, który istniał poza oficjalnymi strukturami jako wyraz sprzeciwu wobec komunistycznej władzy.

W latach 1983–2000 Kamiński był związany z Teatrem Ateneum, gdzie zadebiutował jako reżyser przedstawieniem o szaleństwie dyskotekowej muzyki „Słodkie Miasto” (1983), był współtwórcą wraz z Wojciechem Młynarskim spektaklu „Brel” (1985). Widzowie teatralni oglądali go m.in. w głośnych inscenizacjach Adama Hanuszkiewicza: „Cyd” (1985) Morsztyna i Pierre’a Corneille, „Maria i Woyzeck” (1985-1986) według Georga Buchnera.

Występował także w teatrach warszawskich: Komedia (1989, 2002), Rozmaitości (1990), Powszechnym im. Zygmunta Hübnera, gdzie odniósł sukces jako Janosik-Swój w przedstawieniu Ernesta Brylla „Na szkle malowane” (1993) w reżyserii Krystyny Jandy oraz zagrał w swojej autorskiej sztuce „Romans” (1996) w reżyserii Roberta Glińskiego, Muzycznym „Roma” (1999), Studio Buffo jako pan Capuleti w musicalu Janusza Józefowicza „Romeo i Julia” (2004) oraz Rampa na Targówku (2006). Od roku 1997 powrócił do Teatru Narodowego.

W telewizji aktor zyskał popularność rolą pełnego werwy, ale i romantyzmu malarza Jerzego Zawidzkiego w serialu Kazimierza Tarnasa „Szaleństwa panny Ewy" według powieści Kornela Makuszyńskiego (1983). Oprócz tego na dużym ekranie grał między innymi w dramacie Barbary Sass „Bez miłości" (1980), w powracającym do czasów stalinowskich obrazie polskiej prowincji „Niech cię odleci mara" Andrzeja Barańskiego (1982), w telewizyjnej „Ceremonii pogrzebowej” Jacka Bromskiego (1984), a wreszcie w sensacyjnych „Tanich pieniądzach” Tomasza Lengrena (1985). Sukcesem okazały się role w komediach „U Pana Boga w ogródku” (2007) i „U Pana Boga za miedzą”. Wystąpił także w „Prostej historii o miłości” Arkadiusza Jakubika (2010), a także w serialach telewizyjnych „M jak miłość”, „Doręczyciel” czy „Bulionerzy”.

Od 2009 roku aktor prowadzi w Warszawie własny Teatr Kamienica.

Bilety w cenie; 15 zł normalny, 7 zł ulgowy dla emeryta/rencisty.

Informacje pod nr tel. (48) 383 60 77, (48) 386 16 60.