Oświadczenie Związków Zawodowych przy ROK. ''Formuła współpracy z obecnym dyrektorem wyczerpała się''

"Nawiązując do niedawnego oświadczenia muzyków zrzeszonych w ZZPAMO przy Radomskiej Orkiestrze Kameralnej dotyczącego osoby Dyrektora Orkiestry, muszę ze smutkiem stwierdzić, że muzycy ci postanowili, jak mówimy w Anglii, publicznie wyprać swoje brudy. Ich list jest pozbawiony sensu. Jest to akt desperacji muzyków orkiestry, który może tylko zaszkodzić instytucji, którą ponoć reprezentują i który - w moim przekonaniu - wywodzi się z obaw co do rezultatów ich niemądrego i nieprofesjonalnego zachowania w ciągu ostatnich dwóch tygodni, które w tej chwili wolę okryć zasłoną dyskrecji, ponieważ nie chcę podważać reputacji tej niegdyś dobrej orkiestry więcej niż absolutnie konieczne.

Kwestie dotyczące Maestro Żółtowskiego wydają się bez wątpienia być, z mojego oglądu sprawy, zniesławieniem ale nie mam wątpliwości, że potrafi on radzić sobie z tak nieprzemyślanymi atakami. List, jednakże, dotyczy projektów Akademii Dyrygentów i jako osoba zarządzająca finansami uważam, że konieczne są pewne wyjaśnienia, ponieważ twierdzenia w nim zawarte są wielce mylące.

Przede wszystkim, mimo tego, że Maestro Żółtowski jest jako Dyrektor w pełni świadomy sytuacji finansowej Akademii Dyrygentów, nie jest upoważniony do udostępniania tych informacji osobom trzecim bez mojej wyraźnej zgody. I nie jest dla mnie wiarygodne, że muzycy kiedykolwiek zapytali o takie informacje, ponieważ osobiście uczestniczyłem w spotkaniu z przedstawicielem ZZPAMO w dniu 3 lipca, podczas którego rzucano w moją stronę różne dzikie oskarżenia ale nie zostały złożone żadne wnioski o przyszłe sprawozdania finansowe ani wyjaśnienie jakiejkolwiek sprawy finansowej.

Szybko stało się jasne, że celem spotkania było wyłącznie wymuszenie płatności bez żadnego względu na rzeczywistość finansową lub zobowiązania podjęte przez każdą ze stron: jak tylko odnieśliśmy się do kwestii Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów Audite propozycją, że zamiast płacić za prawa do nagrania wideo rozwiążemy problem rezygnacją z jego publikacji, pojawiła się nowa sugestia, że będzie potrzebna dodatkowa zapłata za kursy dyrygenckie – dziewiąty z projektów tego typu, gdzie dotychczas ci muzycy pracowali na niezmienionych warunkach, a który w tejże chwili powinienem prowadzić jako wykładowca.

Nasze zapewnienia, że a) żadna trzecia strona nie będzie czerpała zysków ani z kursów mistrzowskich, ani z konkursu, b) jesteśmy otwarci na omówienie wszelkich obaw dotyczących przyszłych projektów – zostały całkowicie zignorowane. Dlatego też wprost spytałem, co muzycy chcą osiągnąć, na co wkrótce przyszedł pisemny wniosek o wypłatę kwoty sięgającej łącznie 19200 zł. Oczywiście można myśleć inaczej lecz dla mnie wydało się to po prostu próbą szantażu – trudno jest sobie nie wyobrazić, że nasze niezastosowanie się do tego żądania wyjaśnia wiele późniejszych zachowań muzyków, lecz może będą oni mogli zaproponować jakieś nieco bardziej niewinne wyjaśnienie.

Gwoli dalszego objaśnienia, Akademia Dyrygentów (Conductors’ Academy) jest przedsięwzięciem Classic Concerts Trust, zarejestrowanej w Zjednoczonym Królestwie organizacji charytatywnej. Rachunki są dostępne publicznie i jasno wykazują, że przez cały okres funkcjonowania Akademii w Radomiu (tj. od 2009 r.) fundacja działała przy stałym deficycie – niewielka nadwyżka w 2016 r. nie miała dla całości obrazu realnego znaczenia. Niemniej jednak, pomimo trudności finansowych fundacji, jeśli muzycy zechcieliby przyjrzeć się nieco bardziej dokładnie rachunkom Radomskiej Orkiestry Kameralnej, mogliby zauważyć dodatkowe dofinansowanie w postaci grantu dla orkiestry w wysokości nieco powyżej 9000 zł w 2016 r.

Fakt, że w 2016 r. sprawy finansowe miały się lepiej, pozwolił nam na myśl o rozszerzeniu działalności poprzez zaprezentowanie Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów AUDITE: pierwszego takiego konkursu na świecie, który ściągnął do Radomia ludzi z 20 krajów świata na cały tydzień i który z pewnością będzie się rozwijał zarówno pod względem zasięgu jak i prestiżu. Zorganizowaliśmy to w Radomiu nie dlatego, że nie mamy innych możliwości – Conductors’ Academy działała w wielu krajach i odrzuciłem wiele ofert klas mistrzowskich i innych projektów – lecz ponieważ wierzyliśmy, że radomscy muzycy istotnie mogą dostarczyć nam tego, czego potrzebowaliśmy w sferze artystycznej, która zarówno dla mnie, jak i Maestro Żółtowskiego ma kluczowe znaczenie.

W rzeczywistości, mając szansę uczestniczenia w czymś ważnym, co mogłoby przynieść renomę i wpływy temu miastu na wiele lat, muzycy woleli zadbać wyłącznie o własny krótkoterminowy interes i zaryzykować sabotowanie projektu o wielkim potencjale dla orkiestry i miasta. To wielki wstyd dla tych kilku członków orkiestry, którzy naprawdę starali się by to wydarzenie się odbyło, że poprzez brak wsparcia ich własnych nieobecnych kolegów zostali zmuszeni do wykonania prawie niemożliwego zadania. Było zaiste niepokojące doświadczać przykrości oglądania prawdziwego profesjonalizmu tych niewielu pozostawionych samym sobie przez samolubstwo tak wielu innych. Jak będą oni mogli wybaczyć tę zdradę, jeśli i kiedy orkiestra zbierze się ponownie, jest dla mnie zagadką.

Zanim doszło do tych wydarzeń, było moją intencją – o czym może zaświadczyć korespondencja z Maestro Żółtowskim – przeznaczyć cały zysk z tegorocznej działalności w Radomiu na dofinansowanie w formie grantu od Classic Concerts Trust, w celu dalszego rozwijania coraz bardziej owocnych relacji obydwu stron. Teraz, niestety, dzięki zachowaniu i postawie muzyków, a także postawie władz miasta, które nie mogą się zdecydować i którego Prezydent nigdy nie odpowiedział na moje oficjalne zaproszenie do wręczenia nagród Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów AUDITE, z przykrością stwierdzam, że skłaniam się do przeanalizowania tej decyzji.

Moja coroczna wizyta w Radomiu stała się jednym z najważniejszych wydarzeń w moim kalendarzu; nawet teraz wydaje się niemożliwe wyobrazić sobie, że mogła być ona ostatnią w mieście, w którym czułem się tak mile widziany i doceniany. Jednakże w tych okolicznościach wydaje się niemożliwe pomyśleć inaczej; już zaczynam rozważać inne możliwości.

Znaleźliśmy się w bardzo smutnej i niepotrzebnej sytuacji, której można było tak łatwo uniknąć, gdyby tylko administracja miasta prawidłowo zarządzała przebiegiem spraw, a muzycy rozumieli jak wielkim dla nich szczęściem jest osoba tak świetnego dyrektora, jak Maestro Żółtowski. Po prostu, zamiast ciągle narzekać i żądać więcej, niczym zepsute dzieci, muszą zrozumieć ogromne przywileje, jakie zapewnił im Maestro Żółtowski i zacząć pojmować ogromne problemy, jakie sprawia zarządzanie podobnymi instytucjami w tych czasach. W przeciwnym razie, nawet jeśli otrzymają to, czego chcą, jest dla mnie jasne jak dzień, że w najmniej prawdopodobnym wariancie, że ta szkoda jest możliwa do naprawienia i orkiestra będzie przywrócona do życia, będą bardzo szybko całkowicie niezadowoleni z jakiegokolwiek nowego zarządu.

Zachęcam wszystkich zaangażowanych w tę sprawę do odłożenia na bok dzielących ich różnic, pamiętania ich osiągnięć i nawiązania konstruktywnego dialogu o tym, jak wykorzystać historyczne sukcesy i posuwać się naprzód w najlepszym interesie rozwoju artystycznego miasta. Pamiętajmy też, po co tu jesteśmy jako artyści: by pokazywać publiczności piękno – i że to także dotyczy naszego zachowania i metod rozwiązywania problemów poza sceną, jak też i na scenie."

Najszybsze informacje z Radomia wprost na Twojego Facebooka:
KLIKNIJ I POLUB NAS TERAZ >>