Genezą powstania wystawy był wpis Anny Bilińskiej, polskiej artystki malarki, która w XIX wieku zdobyła międzynarodową sławę. W swoim dzienniku, 4 lutego 1883 roku napisała: „Od jakiegoś czasu snuje mi się po głowie cykl kompozycji. Tytuł – Kobieta. Chciałabym przedstawić ją w różnych fazach życia ze strony dodatniej i ujemnej: obowiązki kobiety i jej rola w rodzinie i społeczeństwie. Nie wiem, czy to może mieć wpływ jaki, gdyby mi jednak udało się chociaż jednej kobiecie w rozterce pomóc, wskazać drogę – byłabym z tego niewymownie szczęśliwa. Powiadają, że sztuka istnieje sama dla siebie. Ja trochę innego jestem zdania. Pożytek pięknu nie przeszkadza. Nie ma na świecie nic bez celu dobra ogólnego, chociaż jednostki cierpieć niekiedy mogą. Dlaczegóż by sztuka miała być tak egoistyczną? Dziwnym też jest obecny kierunek sztuki. Zdaje im się, że odtworzenie natury starczy za wszystko. Mnie to nie wystarcza w zupełności”.

Kuratorem wystawy jest Małgorzata Ziewiecka, która od kilku lat podąża śladami Anny Bilińskiej. Pisze o niej książkę. Postanowiła zaprosić współczesne artystki i artystów do udziału w projekcie, którego Anna Bilińska nie zdążyła zrealizować. Artyści tworzący lub przeznaczający swoje dzieła na wystawę otrzymali przytoczony cytat, zatem ich dobór nie jest przypadkowy, podobnie jak układ dzieł, które zobaczą zwiedzający w muzealnych salach.

Wystawa została zorganizowana pod patronatem honorowym Prezydenta Miasta Radomia Radosława Witkowskiego.