Prezentowane na wystawie prace malarskie w technice batiku i shibori czerpią z tradycji dekorowania tkanin – bogatego dziedzictwa sztuki Dalekiego Wschodu. Technika batiku, wywodząca się z Indonezji, to żmudny i długotrwały proces kładzenia wosku i barwników, który można powtórzyć parokrotnie, w zależności od tego, na ile tworzona praca ma być wielobarwna i przestrzenna. Używając techniki batiku można wykonać rysunki bardziej precyzyjnie i nie dopuścić do wzajemnego przenikania się kolorów, tworząc niepowtarzalne, unikatowe kompozycje.

Malowanie tkanin metodą shibori, wzoruje się na technice wywodzącej się z Japonii. Słowo shibori oznacza – ściskanie, składanie, wiązanie. Zastosowanie tych czynności na tkaninie następuje w dowolnej kolejności, potem nakłada się barwniki i dopiero po wysuszeniu materiału następuje rozłożenie całej pracy – wtedy można oglądać ostateczny wynik malarskich działań.

Malarstwo na tkaninie – batiku i shibori, oprócz sprawności manualnej i technicznej, uczy dyscypliny w budowaniu kompozycji i łączeniu barw, umożliwia wypowiadać się na formatach monumentalnych, tworzy szeroką gamę możliwości ekspresji artystycznej, jaką oferuje malarstwo na tkaninie nie gruntowanej – stanowi indywidualną wypowiedź artystyczną niemożliwą do powtórzenia w innej technice.

prof. Małgorzata Strzelec, kurator

Uczestniczki wystawy: Dagmara Erdman, Weronika Filipek, Zofia Kałuża, Jolanta Kosiec, Marlena Kruk, Olga Nosal–Błądek, Grażyna Pachocka, Barbara Polakowska, Małgorzata Sarnowicz, Anna Zawada, studentki kierunku Malarstwo Wydziału Sztuki UTH Radom.