Odbiorniki radiowe rozpoczęto produkować w Polsce w latach 20. XX wieku, równocześnie z powstaniem radiofonii w Europie. Odbiornik radiowy był dla większości mieszkańców Polski pierwszym urządzeniem elektronicznym w domu, a dla wielu był przez kilkadziesiąt lat jedynym urządzeniem elektronicznym.

Radioodbiornik był do końca lat 70. XX w. produkowany głównie jako samodzielne urządzenie, niekiedy z dodanym, wbudowanym gramofonem. Później występował głównie jako element składowy zestawów elektroakustycznych, zawierających magnetofon i odtwarzacz płyt CD.

W Polsce, wraz z początkiem lat 90. XX w. kolejne przedsiębiorstwa produkujące odbiorniki radiowe ulegały likwidacji lub zmieniały profil produkcji. Jako ostatnie (w 2001 roku) zlikwidowane zostały Zakłady Radiowe Diora i datę tę można uznać za ostateczny koniec masowej produkcji odbiorników radiowych projektowanych w Polsce.

Blisko 80 eksponatów, wśród nich gramofony "Bambino" z lat 1962-1964, Fonica WG 550, radia: Pionier, Preludium, Ballada, Polonez, Kankan, Sonatina, Klawesyn, Trubadur, Rumba, Tamburyn, Arkona, Śnieżka, Beskid, Sudety, Śnieżnik, Giewont, Taraban, Jowita, Relaks, Kasprzak, Ramona, DML 302, 301, 401, 402, , Światowid, Sobótka, , D-401, Amator DSS 101, radia tranzystorowe, telewizor, magnetofony szpulowe oraz dziesiątki płyt i pocztówek dźwiękowych można obejrzeć na wystawie pt. „Radioodbiorniki, magnetofony, gramofony i płyty z lat 60, 70 i 80".

Wystawa została otwarta w Publicznej Szkole Podstawowej nr 3 im. Jana Długosza w Radomiu.

Wystawa dostępna jest w holu głównym do 22 marca 2019r.